De tuinman
Zij was van tranen blind.
'Tuinman, als je mijn beminde vindt,
leg hem dan in mijn schoot:
ik ben de bruid van de dood'.
Roerloos stond de tuinman in de regen,
alleen de steen was gaan bewegen.
Er waren engelen uit licht geweven
die de dood hadden uitgedreven.
Zij namen de sluier weg van haar gezicht -
de tuin baadde in een zee van licht.
Toen werd het bruidslied aangeheven
'ik ben de bruidegom van het leven'.
|
|