De profundis
Duistere licht
en leven ongezien.
Zonder gezicht
en zonder naam misschien.
Gesloten poort
die niets onthult.
Onhoorbaar woord
dat nooit vervult.
Bodemloos water
van stillevende tijd.
Leegte vol later
in eeuwigheid.
Nergens een gids
voet op een lichtend spoor.
Nooit dringt een flits
van leven tot mij door.
Versteende geest
die schrijnt van pijn
en nooit geneest
in zijn ravijn.
Zwarte zeeën
waarin ik weggezonken
schreeuw, in weeën
ben verdronken.
Treed in het licht
en noem uw naam in mij.
Leg mijn gezicht
en handen in uw zij.
Laat mij de zoom
voelen van uw bestaan.
Gij die ik dagdroom
raak mij aan.
Woon in mijn wezen
dat in stilte rouwt -
Gij die verrezen
droombeelden bouwt.
Muziek : 'Kalevala' (Sibelius)
|
|