Horizon
Jij bent de zon
die door de regen
van mijn tranen schijnt.
Je wast mijn ogen
met je kussen.
Als een regenboog
sta je aan de horizon.
Maar soms
is mijn angst
als de duisternis
van het derde uur,
stapelen wolken zich
op klaarlichte dag in
ondoordringbaar duister.
Dan is jouw licht
buiten mij,
maar binnen in mij
vonkt je liefde.
Je adem zuivert
weer mijn bloed
en ik herleef.
Als mijn hart
stil zal staan,
zal ik in leven blijven
zolang jouw hart
blijft kloppen -
want ik leef in jou
en jij leeft in mij.
|
|