|
De lijdensweg
De scheppingsweg op leven en dood,
de kosmische weg van alle leven
werd niet door God bedacht, gekozen.
Het is zijn eigen weg van voortbestaan
in de tijd. God leeft zo zichzelf.
God kiest niet voor iets buiten zichzelf.
Wat gebeurt is zijn eigen onvermijdelijke weg.
Daardoor is God ons in lief en leed nabij.
Maar de vreugde van de liefde zal
het lijden altijd blijven overstijgen,
de eeuwig zingende liefde, die God
vervult, is tegen alle leed bestand -
zoals verliefden kunnen dansen in het licht
wanneer zij wonen in een piepklein flatje,
zoals kinderen bloemen blijven plukken
voor hun konijntje dat begraven is.
Mee kunnen lijden, kunnen troosten
is de stille vreugde van elkaars verdriet.
Wij mogen God, wanneer de mensheid kreunt
van pijn, troosten om zijn ontroostbaar leed.
Eens zal alle rouw en alle ongeluk
wegsmelten in een zee van licht.
Met alle mensen, eeuwig oud en jong, zal God
een nieuwe schepping juichend binnentreden.
|
