Litanie
ik zoek God in het leven
dat door de Levende zelf
geleefd en geliefd wordt
niet in een kerk
waar God niet meer heet
Drieëne Lief maar als
de Ene wordt opgesloten
in eigen eenzaamheid
waar God nog slechts
een tijdsaanduiding is
de Eeuwige die de leegte
vult van de tijd
waar de Onnoembare
niet meer wordt genoemd
terwijl geliefden zich
blijven benoemen in elkaar
waar een neurotische god
wordt geprojecteerd
op een scherm
van verloren dromen
waar het afgodsbeeld staat
van een magische god
die naar willekeur
zijn eigen weg doorkruist
waar onheilsprofeten
de ontluikende liefde
voor Moeder Godin
met weerzin gadeslaan
waar bisschop en priester
de blijde boodschap
als een ijzeren wet
voor zich uitdragen
waar een zwoegende dirigent
volk en voorganger dirigeert
zijn koor opzweept tot
perfectie en prestatie
|
waar de banken elkaar
met de rug aankijken
mensen geen gezicht
hebben voor elkaar
waar het oude woord wordt
herhaald hertaald
terwijl de menigte
klaarzit voor het journaal
waar urenlange ernst
slechts doorbroken wordt
door een minuut gestommel
bij de vredewens
waar schaterlachen niet
weerkaatst in de gewelven
de dans van de psalmist
versteend is en verstijfd
waar taal noch teken
van zinnelust getuigt
vrolijke grappen begraven
liggen onder het priesterkoor
waar niet wordt geloofd
dat je gezegend bent
onder de vrouwen en gezegend
is de vrucht van je schoot
ik zoek God in het leven
want als de kerk niet
de weg naar God is
staat zij God in de weg
|