Indaling
als ik mijn ogen sluit voorgoed
en al mijn levensgeesten wijken
is er nog slechts de vrije val
in de bodemloze diepte van uw wezen
o God, dat ik dan niet te pletter
zal vallen op het laatste bergmassief
van uw schepping waar het niets begint
maar ik weet dat ik terug zal dalen
in de schoot die mij baarde en droeg
o God, in uw handen beveel ik mijn geest
|
|