Wielewaal
goudmerel
die je lied
als stuifgoud strooit
in de hoge kruinen
die schorremorrend
de aarde optilt
en mensen doet struikelen
over de tijd.
gouden schoonheid
als ruisend vuur
waar mens en dier
van duizelen
je miezemauwt
totdat plotseling als een
watervalletje je lied
van een tak afglijdt
in een hangmatje
van paardenhaar
wieg je groene
koningskinderen in slaap
je bent het diep
verscholen geheim
dat onzichtbaar wordt
zo gauw het wordt gezien
lichtbeeld
van de werkelijkheid
die je bent -
heilige geest
|
|