Armste der armen
O hoofd, ons toegebogen
om ons nabij te zijn.
O hart, om ons bewogen -
mond die verstild van pijn
vraagt : wat heb ik misdreven,
mijn volk, je aangedaan?
Jezus, wil ons vergeven
als wij je misverstaan.
Alwat een mens ontluistert,
de dood hangt om je heen:
wees met ons als het duistert.
Toen alle hoop verdween,
raakte jij voor het leven
je armen voeten kwijt.
Je blijft ze aan ons geven,
gaat voor in onze tijd.
Wij willen om je lichaam
een kleed van liefde slaan:
dat, Jezus, jij in Gods Naam
steeds in het licht zult staan.
Dat wij voor alle noden
jouw armen openslaan
in ons als vreugdeboden
jouw voeten verdergaan.
|
|