Dagmeditatie
Natuur
De natuurlijke omgeving
van de mens bepaalt
zijn menszijn en de maat
van zijn zelfontplooiing.
Het ontbreken van levend groen,
het bewegende sensitieve leven
van dieren en vogels om zich heen
zal de mens vanzelf denatureren.
Dat betekent dan, dat er gebieden
braak blijven liggen die op hun
beurt andere aangrenzende gebieden
niet tot ontwikkeling laten komen.
Zintuigen krijgen hun doorbloeding
en voeding niet, het denkvermogen
wordt verengd waardoor het beeld van
de werkelijkheid wordt vertekend.
+
Daarentegen versieren de bloemen
je fantasieën, spelen vlinders
het spel der illusie, componeren
vogels de levens-symfonieën.
Gesprekken met dieren leren ons
een andere taal, oogcontact met
vogels opent het innerlijke oog.
de liefde waarmee een roodborstje
je aankijkt, schept liefde in jou.
En de weerloosheid van een slak
vertedert je hart en maakt je mild.
Je stem gaat trillen van gerechtigheid.
Als de natuur je omgeeft, als je
jezelf in de natuur begeeft en vanuit
natuur gaat leven, ga je begrijpen
waarom God is mensgeworden.
'Het werd avond en morgen, de vijfde dag'