God
merel
dood op het tuinpad
aangepikt
verstijfd van schrik
ogen verzonken
in een nimbus van licht
een gouden mond
die zwijgt
een uur lang treur ik
berg hem in mijn hand
zo zwart als de merel
is de dood
maar dan luister ik
weer naar levende merels
hoog in de bomen
hoor ik je zingen
|
|